Każdy sylogizm ma pewien tryb i należy do pewnej figury. Tryb sylogizmu wynika z ilości i jakości stanowiących go zdań; zdań tych jest cztery; mogą być one ogólnie twierdzące A, ogólnie przeczące E, szczegółowo twierdzące I, szczegółowo przeczące O. Stąd 64 możliwych kombinacji, z tych czterech czynników, branych po trzy:

A A A

A A E

A A I

A A O

A E A

A E K

A E I

A E O

A I A

A I E

A I I

A I O

etc.

Z tych 64 trybów nie wszystkie są wnioskującymi, większą ich część wyłączają prawidła wyłożono poprzednio. I tak, tryb AEA jest nieprawidłowy, a to na zasadzie 7-go prawidła: jeżeli jedna z przesłanek jest przeczącą, wniosek jest przeczący. Tryb AEI grzeszy przeciw 6-mu prawidłu: „obie twierdzące nie mogą wytworzyć przeczącej,” oraz przeciw 7-mu; „wniosek idzie zawsze za częścią słabszą.” Podobnież i tryby AIA i EIE są nieprawidłowymi; wniosek ogólny nie może wynikać z dwóch przesłanek, z których jedna jest zdaniem szczegółowym.

Jeżeli z 64 możliwych trybów wyrugujemy wszystkie niewnioskujące, pozostanie 10 tylko trybów wnioskujących, a mianowicie;

A A A

A A I

A E E

A I I

A O O

E A E

E A O

E I O

I A I

O A O

Lecz te dziesięć trybów nie wyczerpują wszystkich rozmaitości sylogizmu; wynikają ono jedynie z twierdzącego łub przeczącego, ogólnego lub szczegółowego charakteru zdań; są inne jeszcze rozmaitości sylogizmu, to jest figury.